Już na wstępie zaznaczę, iż nie jestem pierwszy, który będzie opisywał ten przybyły na północne krańce Środkowej Europy, włoski przewodnik po winach. Jednakże spojrzę na niego z trochę innej strony i pozwolę sobie ocenić go według własnych spostrzeżeń. Choć w mych rękach jest on zaledwie od kilku godzin, to już rodzą się pewne przemyślenia, które przedstawiam poniżej. Ale od początku.
Dlaczego przyrodni brat?
Zastanawiam się, po co kolejny przewodnik, co wniesie, co pokaże, co może zmienić? Zostaliśmy przyzwyczajeni do corocznych premier winiarskiego przewodnika Vini d’Italia, wydawanego przez Gambero Rosso (Czerwoną Krewetkę), która każdego roku oceniała wina z kilku tysięcy winnic, ukazując nam przekrój etykiet występujących na włoskim rynku. W pewien ustandaryzowany sposób zostają tam skatalogowane i ocenione wina, które zostają namaszczone maksymalnie trzema kieliszkami (Tree Bicchieri).
Różnice w ocenach win są dość znaczące, w jednym przewodniku są one na szczycie, w drugim natomiast na szarym końcu. Więc w które stronice spoglądać? Na to pytanie nie znajduje jednoznacznej odpowiedzi. Osobiście bardziej oswojony jestem z Vini d’Italia, chociażby przez ilość ocenianych win, których znaleźć tam można około 20.000.
Już niebawem przewodnik ESSENTIAL GUIDE TO ITALIAN WINE będzie można nabyć w przystępnej cenie za pośrednictwem Magazynu Wino.
Dlaczego przyrodni brat?
Zastanawiam się, po co kolejny przewodnik, co wniesie, co pokaże, co może zmienić? Zostaliśmy przyzwyczajeni do corocznych premier winiarskiego przewodnika Vini d’Italia, wydawanego przez Gambero Rosso (Czerwoną Krewetkę), która każdego roku oceniała wina z kilku tysięcy winnic, ukazując nam przekrój etykiet występujących na włoskim rynku. W pewien ustandaryzowany sposób zostają tam skatalogowane i ocenione wina, które zostają namaszczone maksymalnie trzema kieliszkami (Tree Bicchieri).
I tu pojawia się „przyrodni brat”, Essential Guide To Italian Wine – przewodnik, który wyszedł spod
pióra tego samego ojca lecz raczej innej matki. Daniele Cernilli, jeden z
założycieli Gambero Rosso (wydającego Vini d’Italia), postanowił na własną
rękę brnąć przez winny świat za pośrednictwem portalu winiarskiego Doctor Wine. On też jest autorem
wspomnianego powyżej przewodnika, w którym to w trochę odmienny sposób
przedstawia i ocenia wyselekcjonowane włoskie wina. Na ponad 550 stronicach
prezentuje 871 winiarzy, oceniając ich dwa i pół tysiąca win. W swoim
przewodniku Daniele skupia się na krótkiej prezentacji winnicy oraz ocenie z
reguły trzech win danego winiarza. Głównymi wymienianymi kryteriami są:
ocena punktowa (od 80 do 100 pkt.),
cena, wyróżnienie oraz to co jest odmienne od Vini d’Italia, krótki, zawarty w
jednym zdaniu opis każdego wina.
Więc mamy na rynku dwa prestiżowe przewodniki po włoskich etykietach,
które można powiedzieć wyszły od jednego ojca, lecz ich matki są różne. Który
wybrać, który będzie bardziej wiarygodny? Opinię pozostawię czytelnikom. Dla
przykładu tylko prześledzę opinie na temat jednego winiarza, który występuje w
obydwu przewodnikach na rok 2015.
Elio Altare.
Oba przewodniki nadają mu wyróżnienia, lecz różnica zaczyna pojawiać
się przy ocenie win.
Gambero Rosso Essential Guide To Italian
Wine
Langhe Larigi 2012 (trzy czerwone kieliszki) Barolo
Arborina 2010 (96 pkt +wyr.)
Barolo Arborina 2010 (dwa czerwone kieliszki) Barolo
Cerretta V.Bricco 2009 (94 pkt)
Barolo Cerretta V.Bricco 2008 (dwa czerwone kieliszki) Langhe Larigi 2012 (92 pkt)
Różnice w ocenach win są dość znaczące, w jednym przewodniku są one na szczycie, w drugim natomiast na szarym końcu. Więc w które stronice spoglądać? Na to pytanie nie znajduje jednoznacznej odpowiedzi. Osobiście bardziej oswojony jestem z Vini d’Italia, chociażby przez ilość ocenianych win, których znaleźć tam można około 20.000.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz